เรียน ผู้เกี่ยวข้องการบริหารตลาดหลักเมือง
ดิฉันมีเรื่องร้อนใจ และรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากเมื่อรับรู้เรื่องนี้จากแม่ทุกๆวัน มานานมากแล้ว แม่ดิฉันความรู้น้อย ขี้เกรงใจ ขี้กลัว ไม่อยากมีเรื่องกับใคร ถ้าไม่สุดๆเหลือทนจริงๆแม่จะไม่พูดเลย ดิฉันเห็นแม่ร้องไห้อยู่บ่อยครั้งหลังจากกลับจากการขายของ ฉันถามแม่ด้วยความเป็นห่วงว่าเหตุผลอะไรถึงร้องไห้บ่อยขนาดนี้ แม่บอกว่าขายของลำบากโดยบดบังแผงจากแผงใกล้เคียง บ้างครั้งฝนตกเขาก็ไม่ให้กางร่ม หรือบางครั้งก็กางร่มแต่ให้น้ำไหลตกลงมาที่แผงแม่ แม่พูดก็ไม่ได้เคยบอกไปแล้วก็โดนอีกฝ่ายกระแทกแดกดัน นำเรื่องไปเล่าเสียๆหายๆ สร้างความเกียจชัง
ฉันว่าแม่คงสุดจะทนถึงแอบร้องไห้แล้ว ดิฉันก็กำลังเรียนเลยไม่สามารถช่วยเหลือแม่ทางการเงินได้ แม่จึงจำเป็นต้องทนอยู่ในสภาพแบบนี้ หากดิฉันเรียนจบคงหางานทำเอง ให้แม่ได้หยุดไปที่นั่นซะตั้งแต่วันนี้ แต่ในเมื่อตอนนี้พวกเราไม่มีทางเรื่อง ดิฉันขอความอนุเคราะห์จากท่านผู้มีบารมี อำนาจ ผู้เกี่ยวข้องทั้งหลายได้ช่วยจัดสรร เขียนขอบเขตของพื้นที่นี่อย่างเป็นระบบและชัดเจนด้วยเทิดค่ะ กราบเรียนทุกๆท่านด้วยความเคารพ
